57P8 Gewehrschartenverschluss – zamknięcie strzelnicy broni ręcznej to pancerz wykonany ze stali niestopowej (stal, w których zawartość określonych pierwiastków jest mniejsza od pewnych wartości granicznych, o dużej zawartości węgla, która w przeciwieństwie do stali stopowej nie pozwala na uzyskanie specjalnych własności chemicznych lub fizycznych, czyli na przykład poprawy plastyczności, eliminacji kruchości, czy podniesienia twardości w procesie ulepszania cieplnego). Pancerz o wymiarach 540 x 6400 x 30 mm i ostrzałoodporności D stosowany najczęściej jako pancerz chroniący strzelnicę wewnętrzną obrony wejścia. Pancerz został opracowany w 1935 roku przez Wa.P.A 5 (Waffen-Prüf-Amt 5), wydział podległy urzędowi do spraw uzbrojenia (Heereswaffenamt) zajmujący się rozwojem pancerzy. Według zestawienia przygotowanego przez śp. dr. Krzysztofa Biskupa, na dzień 15 lutego 1941 dostarczono 30402 sztuk pancerza 48P8.
Płytę 57P8 osadzano na etapie betonowania obiektu. Wnęka w której osadzona była płyta, od zewnątrz najczęściej zabezpieczona była schodkowaniem antyrykoszetowym, od wewnętrznej strony obiektu była rozglifiona. Poniżej poziomej osi symetrii płyty 57P8 znajdował się otwór o wymiarach 120 x 80mm do prowadzenia ognia. Krawędzie otworu od strony wewnętrznej były zagłębione. Otwór zabezpieczała płyta osadzona na pojedynczym zawiasie, która w pozycji zamkniętej blokowana była śrubą motylkową. Płyta zamykająca otwór strzelnicy była wypukła od strony zewnętrznej, krawędzie natomiast były cofnięte względem płaszczyzny płyty na całym obwodzie. W zagłębieniu znajdowała się uszczelka filcowa, która dociskana śrubą motylkową zapewniała gazoszczelność.
